در واپسین روزهای تابستان 87، مددجویان زیر چهارده سال کانون اصلاح و تربیت تهران در یک کارگاه نقاشی یک روزه، هفت خوان رستم را بر دیوارهای این مرکز نقش زدند.
این کارگاه در ادامه‌ی کارگاه‌های نقاشی که دو سال پیش به همت شورای کتاب کودک و با همکاری مسئولان فرهنگی کانون برگزار شده بود، به مناسبت هزارمین سال تولد فردوسی دوباره از سرگرفته شد.
مربیان این کارگاه (فرانک صالحی، گلریز گرگانی، تهمینه حدادی و علی بوذری) پیش از شروع کارگاه نقاشی، کارگاه قصه گویی را برپا کرده و در ابتدا داستان هفت خوان رستم را برای مددجویان کانون روایت کردند. مربیان تلاش کردند مددجویان را در ساخت و پرداخت وجوه داستانی و تصویری شرکت دهند. آنان هدف از انتخاب این داستان را تأثیر غیر مستقیم بن مایه آن، تقابل خیر و شر و پیروزی نیروی خیر بر شر، بر ذهنیت مددجویان می‌دانند. بوذری در پایان کارگاه قصه گویی، برخی از کتاب‌هایی را که خود تصویرگری کرده است، برای کودکان خواند.
مددجویان پس از آشنایی با داستان به همراه مربیان خود شروع به طراحی اولیه روی دیوارها کردند. گرچه از آغاز بیم این را داشتند که نتوانند از پس کاری که تا به حال آن را تجربه نکرده‌اند، برآیند ولی در پایان از نتیجه کار خود شگفت زده شدند. نوجوانان با تکیه بر تخیل خود و در فضای انتزاعی آثارشان با استفاده از مداد و رنگ اکریلیک به بازنمایی دربار کی کاووس و جنگ‌های رستم با دیوان و جادوگران پرداختند.
